احترام و محبت به سادات، زمینه ساز شفاعت

پيامبر اكرم (ص) فرمود: «أَرْبَعَةٌ أَنَا لَهُمْ شَفِيعٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ الْمُكَرِّمُ لِذُرِّيَّتِي مِنْ بَعْدِي وَ الْقَاضِي لَهُمْ حَوَائِجَهُمْ وَ السَّاعِي لَهُمْ فِي أُمُورِهِمْ عِنْدَ اضْطِرارِحِم وَ الْمُحِبُّ لَهُمْ بِقَلْبِهِ وَ لِسَانِهِ؛[۱]

من در روز قيامت چهار طايفه را شفاعت مي كنم: كسي كه فرزندان مرا گرامي داشته و احترام مي كند. كسي كه حاجتهاي آنها را روا كند. كسي كه در كارهاي آنها هنگام درماندگي شان تلاش نمايد.  و كسي كه آنها را با دل و زبان دوست بدارد.»

در ذيل آية شريفه ((عَسى  أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقاماً مَحْمُوداً)) ؛[۲]

«اميد است پروردگارت تو را به مقام ستوده برساند!»

رسول خدا (ص) فرمود: «إِذَا قُمْتُ الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ تَشَفَّعْتُ فِي أَصْحَابِ الْكَبَائِرِ مِنْ أُمَّتِي فَيُشَفِّعُنِي اللَّهُ فِيهِمْ وَ اللَّهِ لَا تَشَفَّعْتُ فِيمَنْ آذَى ذُرِّيَّتِي؛[۳]

وقتي در مقام محمود قرار گرفتم، براي كساني كه از امتم گناه انجام داده اند، شفاعت مي كنم و خدا نيز شفاعتم دربارة آنان را مي پذيرد،  به خدا قسم! دربارة كساني كه ذريّه ام را اذيت كرده اند، شفاعت نمي كنم.»

[۱]. بحار الانوار، ج 93، ص 220 ـ‌ 225.

[۲]. إسراء / 79.

[۳]. بحار الانوار، ج 8، ص 37، ح 12؛ القطره، ج 1، ص 531؛ أمالي الصدوق، انتشارات كتابخانه اسلاميه، اول، 1362 ش،‌ص 294، مجلس 49.

منبع: https://www.pasokhgooyan.ir/node/49553